Epoka prehistoryczna

Prehistoria i sposoby liczenia 

Proste obliczenia wykorzystywali już prehistoryczni myśliwi, kobiety przewidujące datę miesiączki, czy wodzowie plemienni szacujący bojową siłę swoich ludzi.
 Ludzie musieli policzyć zwierzęta, zboże itd. Początkowo używali do tego celu najprostszych przedmiotów. Do obliczeń służyło odkładanie kamieni, a sposobem zapisu było karbowanie kresek na kiju. Często też liczył na palcach u rąk.

Teoretyczny rozwój liczenia

Około 30000 p. n. e.:
-Paleolityczne ludy w centralnej Europie i Francji zapisują numery na kościach

Około 28000 p. n. e.:

-Homo Sapiens prowadził na terenie Europy obliczenia, wykonując nacięcia na kościach i kamieniach

Około 25000 p. n. e.:

-Wczesny geometryczny wzór stosowany 

Matematyczny sukcesy pierwotnych- Kość Ishango

Kośc Ishango – narzędzie wykonane z kości datowane na epokę górnego paleolitu. Kość posiada trzy wyraźnie odróżniające się i pogrupowane rzędy nacięć. Może to oznaczać, że służyła do zapisu systemu liczbowego.

Rząd nacięć A:

Rząd nacięć B:

Rząd nacięć C:

 Suma nacięć w rzędzie A oraz C wynosi 60, w rzędzie B 48. Rząd A zawiera wyraźnie nacięcia po 11, 13, 17 i 19 kresek. Są to wszystkie kolejne liczby pierwsze zawierające się pomiędzy 10 a 20. Rząd B to 3 nacięcia, następnie 6 (3×2), potem 4 i 8 (4×2), dalej proces się odwraca po liczbie 10 następuje 5 (10÷2) oraz jeszcze raz 5 a potem 7. Wydaje się, że liczby te nie zostały ułożone przypadkowo lecz w prosty sposób przedstawiają zasadę mnożenia i dzielenia przez liczbę 2.
Rząd C to liczby 10 i 20 pomniejszone lub powiększone o 1. Są to kolejno: 11 (10+1), 21 (20+1), 19 (20-1) oraz 9 (10-1).
Zapis nacięć był więc być może wykorzystywany jako narzędzie pozwalające wykonywać proste działania matematyczne.